‘Ik heb een heel kleurrijk en afwisselend leven gehad. Tijdens mijn IVA-tijd werkte ik in de weekenden als sportverslaggever voor de Amersfoortse Courant maar mijn hart lag bij auto’s en mobiliteit. Die studie leidde tot mijn eerste baan als junior redacteur bij de legendarische Jaap Dik in Monnickendam. Ik had mijn diploma’s, diensttijd afgerond en een BE-rijbewijs.
Onder de indruk van een stuk over een lijndienst tussen Rotterdam en Moskou, probeerde ik mee te gaan op zo’n rit. Ik had inmiddels alle vereiste papieren. Legendarisch is de grensovergang Brest, tussen Polen en het huidige Wit-Rusland. We kwamen aan op de avond van 5 augustus, een dag voor mijn verjaardag.
De Russische douane bekeek mijn paspoort, liet me uitstappen en parkeerde me in een aparte kamer. Zou ik als journalist ontmaskerd en gearresteerd worden? Uiteindelijk kamen twee douaniers binnen die mij mijn paspoort teruggaven en zeiden: Herzlichen Glückwunsch zum Geburtstag! Het tijdverschil met de Sovjet-Unie was toen nog twee uur en mijn horloge toonde nog 22:00 uur op 5 augustus.
In 1990 zat ik bij de eerste lichting freelancers achter de Nederlandse introductie van Autoweek, er over gebruikte auto’s schrijvend. In datzelfde jaar richtte ik met drie collega’s het ANWB-blad ProMotor op. Voor die titel reed ik in de zomer van 1996 met mijn nieuwe Yamaha naar Portugal met beste vriend Wim, die ik precies 25 jaar kende.
Dat najaar werd mijn zoon Robbin geboren, reden om tien jaar in vaste dienst te gaan bij Reed Elsevier. Bij Pieter Wieman ontwikkelde ik verder tot een journalist met een groot netwerk, onder andere ook in de trailerwereld. Mooie persreizen maakte ik, zoals naar Egypte, Brazilië, Korea en de Verenigde Staten. Maar, ik wilde weer freelancen en in 2007 was het zover.
Vele ritten voor Truckstar volgden: naar Athene, Istanbul, boven de poolcirkel, Servië, Zuid-Italië, Spanje, Marokko, Ierland… een gouden tijd. Met voldoende opdrachtgevers ging het me voor de wind, zelfs in crisisjaar 2009 toen ik met Truckstar naar de Mid American Trucks Show afreisde. Daardoor kocht ik naast mijn trouwe Yamaha FJ een Harley-Davidson Road King. Ik had er de leeftijd voor en genoot er vrijwel elk weekend van. Rijdend mediteren.
Zakelijk moest er wel iets gebeuren, ik wilde mee met digitale media. In 2011 richtte ik met Iep van der Meer Trailertotaal.nl op. Vanwege Wikileaks (website die nieuwslekken publiceert) vroeg Iep wat ik van Iepieleaks vond voor publicatie van spionagefoto’s in de truckindustrie. De hele truckindustrie moest de cabine faceliften vanwege de nieuwe Euro 6 norm. Dat gaf een stortvloed aan spionagefoto’s en prachtige online statistieken.
Als gevolg konden we en om andere redenen accountmanager Dirk-Jan Verhoef ons niet verder ontplooien bij Truckstar. Zo stonden we aan de wieg van BIGtruck Online Magazine. Hard werken, vooral in de begintijd. Een nieuw medium zonder uitgever, drukkerij, papier en abonnees. Er was nog niet zoveel goede onlinesoftware beschikbaar, maar het kwam terwijl BIGtruck ontstond. Intussen groeide de belangstelling, ook op YouTube en andere sociale-mediakanalen, want van meet af aan werd er gefilmd. Ook hier heeft BIGtruck een pioniersrol vervuld.
Alsof het nog niet druk genoeg was, had ik contact met Barend Luiting van Aftersales Magazine. We konden uitstekend met elkaar overweg en al snel werd het idee geboren voor een Aftersales Truck Magazine. Dit werd dankzij het ijzeren netwerk van Rob Küchler en Jos Veldhuisen, die ik nog kende uit de Jaap Dik-tijd, nog sneller een succes dan BIGtruck. Tegen mijn verwachting in, mocht ik het tienjarig bestaan van BIGtruck meemaken. En in maart 2024 bestaat Aftersales Truck Magazine 10 jaar.
Graag had ik de efficiëntieslag die de wereld te wachten staat verder meegemaakt. Ik ben flink onder de indruk van Tesla’s Masterplan 3, een studie die laat zien hoe de wereld in 2050 CO2-neutraal kan zijn. Het verbaast me dat niet veel meer bedrijven zulke plannen maken en hierin samenwerken voor een betere, schonere en vooral koelere wereld.
Ik had graag verder beschreven hoe de branche en de vervoerswereld in transitie gaan om uiteindelijk geheel emissievrij te worden. Dat dat gaat lukken staat voor
mij vast.’
– Tim de Jong
