Voor iedere chauffeur komt het moment van het gas te moeten, de remmen aan te spreken en uit te stappen. Of het nu voor de verplichte rust moet of omdat de laatste rit werd voltooid, de cabinedeur nog één keer liefdevol achter zich sluitend.

Zo’n moment dat je nog even achterom kijkt naar de auto waar je zoveel mee beleefd hebt. Waar je goed voor zorgde en die dat ook voor jou deed door er te zijn op de momenten dat het er echt op aan kwam. Het blijft bijzonder de band die ontstaat tussen mens en machine. Een belangrijke component in de magie van het chauffeur zijn.

Ik heb het al die jaren vanachter het stuur drukker zien worden op de weg, ik heb de druk op de chauffeurs zien toenemen om steeds efficiënter te zijn. Lees: steeds minder marge te hebben om vertragingen te incasseren en toch tijdig te arriveren.
Het romantische beeld van de trucker en diens vrijheid, da’s geschiedenis. Misschien ook wel slecht passend bij de huidige tijdgeest. Ik heb beide kanten meegemaakt en weet dat geen van beide perfect was. Alle nostalgie ten spijt.

De auto’s werden betrouwbaarder, veel comfortabeler en gingen actief rijtaken uit handen nemen. De veiligheid heeft ongekende stappen weten te maken, het voertuig veiliger makend voor inzittende(n) en voor de omgeving. Toen Euronorm I in 1992 actief werd konden we alleen maar dromen van de grenzen waar een Euro VI aan zou moeten voldoen en nu is het niet goed genoeg: Euro VII staat al te wachten. Ruim dertig jaar innovatie bijhouden; het werd nooit saai, voelde nooit als een plicht in de sector waar ik me zo thuis voel.

Toch is het moment gekomen de spreekwoordelijke sleutels in te leveren, de journalistieke pen een laatste keer neer te leggen. Dit wordt mijn laatste bijdrage aan Aftersales Truck, het vakblad waar we tien jaar geleden de eerste gesprekken over voerden. Afgelopen anderhalf jaar liet mijn conditie nogal te wensen over, een veelgehoorde klacht na een coronabesmetting.

Een te rooskleurige inschatting, zo weet ik nu na een serie scans en behandelingen. Dan kom je in een wereld terecht die je met een knipoog de menselijke aftersales kunt noemen. Wat de werkplaats is voor onze geliefde trucks is de medische wereld voor onszelf, dat vehikel dat ons lichaam heet. Zoals de mensen onze sector maken geldt dat ook voor de vaklui in de medische wereld die ik afgelopen jaar van dichtbij meemaakte.

Aan hen, maar ook aan alle trouwe lezers en de vele relaties die ik in mijn carrière mocht ontmoeten wil ik dank betuigen voor de mooie jaren. Het ga jullie goed!

Deel dit artikel op​

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Laatste nieuws
6 februari 2025
Ondernemersvertrouwen daalt weer in 2025
6 februari 2025
DB Schenker ontvangt eerste tien MAN eTGX trekkers
5 februari 2025
Renate de Walle nieuwe director Volvo Group Truck Center
5 februari 2025
Dollevoet kiest Mercedes-Benz vanwege lage downtime
5 februari 2025
Heemskerk fresh & easy gaat voor zuinig met Volvo
4 februari 2025
Hybride Scania vuilniswagens ‘beste van twee werelden’
Meest bekeken berichten
Recente reacties